GAK

"Gak"

"Gaak"

"Gaaak"

Sıcacık yatağından bir türlü çıkmak istemedi. 

"Biraz daha uyuyayım"

Ama uyanmıştı artık. Ne okula gitmesi için annesinin onu uyandırmaya çalıştığı günlerde, ne de eşinin işe gitme saatini hatırlattığı yakın geçmişte olmadığını hızlıca hatırladı.

"Gak"

"Gaak"

"Amman" dedi. Hemen yatak odasının dışarıya açılan penceresini açtı. Evet orda durmuş,  bir sağ gözü ile bakıyor sonra sanki sabrını zorlamak istercesine bir de sol gözü ile, ona bakıyordu. "Gene geldi bu mendebur" diyerek fırladı. Eline bir sopa alıp Gak'ı kovmaya, korkutmaya çalıştı.

 "Yetmez ki bütün bademleri yedi, portakalları gagaladı şimdi da yenidünyalara dadandı" 

Aylardır, emekli olduktan sonraki günlerini, büyük bir mutlulukla geçirdiği bahçesine, bir Karga dadanmış, gitmek bilmiyordu. Yeni ektiği fidanların yerini beğenmiyorsa gagalayıp yokediyor, hayvanların içmesi için bahçeye konan suyu, yıkanmak için kullanıyor, tavukların yemlerini büyük bir zevkle tüketiyor, kedilerin mamalarını yemekle kalmıyor kuyruklarını gagalayarak onları huzursuz ediyordu. 

Kemal abi için bu, dayanılmaz bir hal almıştı. Hiçbir hayvana zarar vermek istemezken, bu kargayı bahçesinde istemiyordu. Hele ki, hırsız olduğunu anladığı gün, gitmesi gerektiğine karar vermişti. Ama nafile korkmuyor gitmiyordu.

Hayvanın hırsızı mı olur? Olurmuş.

Yazın sonuna doğru bir gün:

"Sucu gelecekti ya bugün, parayı bir poşete bağlayıp asdım boş su bidonuna" diye heyecenla anlatıyordu karısı. "Bidonların sallandığını düştüğünü duydum çıktım bir da ne göreyim? Senin Karga poşeti delmeye çalışır. Bozuk paralar dikkatini çekti heralde."

"Deli olma be Pembe ne yapsın Karga parayı?" diye itiraz etti Kemal abi.

Pembe ısrarlıydı "Be Kemal aha söylerim sana geçen gün gomuşunun bahçesinden bizim tarafa uçarken gagasında parlak bir şey vardı. Gördüm yahu gözümünan. Bu hayvanın takıntısı var parlak şeylere. Hani? Bizim angoniciğin oynarken koparttığı oyuncak kolyesinin incilerinden bir tane bile gördün? Hepsini yaseminin altına attıydı çocuk."

"Mantıklı değil."

"Be Kemal, sucunun, tüpçünün para üstü bırakmadığı günleri düşün. Bozuğu yoğudu çocuğun, para üstü bırakamadı dedik hep. Senin bu Gak almasın bunları da günahına girerik insanların"

"Be Pembe gamlı bayguş gibi nerde varısa kötü birşey onu söylen onu düşünün gene. Ne yapsın bunları yahu bu hayvan" diyerek karşı çıkmıştı. Ama, o günden sonra, gözlem yapmaya başladı. Acaba sadece kedilere, meyvelere ve yeni ekilen fidanlara zarar vermek değil de, çalıp çırpma gibi bir merağı mı vardı bu hayvancığın?

Pembe her Salı yaptığı gibi o gün üç adet boş su şişesini değişmesi için kapını önüne koydu. Parasını da bir poşete bağlayarak su şişesinin altına yerleştirdi. Kemal abi'ye da "bakarak ol Kemal sucu gelecek parası da şişenin altındadır. Ben yokken gelirsa al suları içeri" diyerek alışveriş için çıktı. Pembe gittikten  20 dakika sonra sucunun Pembeyi çağıran sesini duyan Kemal incir ağacını sulamayı bırakıp geldi.

"Buyur Musa. Pembe aban yok. Birşey varsa söyle bana."

"Kusura bakma abi. Aybaşıdır ya hesaplaşmak için çağırdım Pembe abayı. Bilirim borçlu kalmayı sevmez."

Kemal abi şaşırmıştı "Ne hesaplaşması?

"Geçen ayki sular. E evvelki ay da var. Ustam istedi konuşayım" dedi utanarak 

"Pembe her zaman parayı su şişelerinin altına goyardı" dedi

"Doğrudur da, son bir süredir, bazı günler, goymadı. Bozuğu yoğudu heralde" diye yanıtladı Musa yüzü kızararak. 

O sırada badem ağacına tünemiş olan Gak, yine, bir sol gözünü, bir sağ gözünü Kemal abi ile sucuya yönelterek sanki anlarmış gibi, bir gözünün gördüğünü öteki ile onaylamak istermiş gibi dinlemekteydi. Adamların muhabbeti uzayınca, kedilerin suyuna birkaç kez dalıp çıktı komşuya doğru uçtu gitti. 

Kemal  abi, su parasını sucuya ödedikten sonra Pembe'nin endişelerinin doğru olduğunu anladı.

İş bununla da kalmadı. Tüpçü ile de aynı sorunu yaşadıklarında artık dışarıya para bırakmak yerine, evde oturup, sucuyu tüpcüyü bekleyip, parayı elden vermeye başladılar. Ama bu çok ağır gelmişti.

İş bütçeye direk zarar vermek şekline büründüğünden Kemal abi artık Gak'ı bahçesinde kesinlikle istemiyordu. Ama nafile.

O sabah yine Gak'ın sesi ile uyanmıştı işte. Kovalamış, yorulmuş, Pembenin kahvaltıya çağıran sesi ile içeri girip elini yüzünü yıkamıştı. Üstünü değişerek oturmuştu masaya. Çok sinirliydi ve hiçbirşey tat vermiyordu. Pembe gaygana yapmış, üzerine de pekmezi çömertçe gezdirmişti. Hellim dilimlemiş, gabira yapmıştı.

 "Hade be Kemal, ma ne düşünün? Başla yeyesin soğutmadan da Lefkoşa'ya gideceyik. Gelin doğum yapacak bu gün. Unuttun?"

"Yok unutmadım. Sen da bunamış muamelesi yapan bana? Emekliyim sadece, ihtiyar değilim ya"

Gittiler. Geldiler. Yeni torunun heyecanıyla, gitmelerle gelmelerle, misafir ağırlamalarla, geçti günleri.

Toruncuklarına kimin nasıl bakacağını, gelinin işe ne zaman başlayacağını ve bunun gibi başka başka heyecanları paylaştılar günlerce.

Kemal abi, fırsat buldukça, Gak'a taş attı. Sopa ile kovaladı. Olmadı. Bahçeyi iyice benimseyen Gak temelli yerleşti. Artık alışmışlardı. Bahçede en küçük bir değişikliği kabul etmiyor istemediği yere ekilen her ne ise koparıp atıyor, eylemlerine devam ediyordu.

Düşündü taşındı neden bahçede bazı yerlere birşey ekilmemesini, bazı eşyaların yerinin değişmemesini istiyordu bu Gak acaba? Çalıyorsa saklıyordu demek. Bankaya yatıracak değildi ya. 

"Dur da ben buna bir tuzak guracam" dedi Kemal abi. "Bu hayvan çok akıllıdır. Öyle birşey yapmak gerek ki, huylandırmadan, sakladıklarını açığa çıkarmalı"

Artık karar verilmişti. Günlerce, tül perde arkasından,  Gak’ı  takip etti. Hayvanın, sabit olarak girip çıktığı bir tek yer yoktu ki. Her yere konuyor, gaklıyor, gözlüyor, dolanıyordu. Derken bir gün, özellikle büyük zeytin ağacının yanına ektiklerini koparıp attığını farketti. Birden, bu ağacın gövdesinde bir kovuk olduğunu hatırladı. “BİNGOOO” 

Akşamı zor etti. El ayak, daha doğrusu Gak, ortalıktan çekilince, telefonunun ışığının yardımı ile, zeytin ağacındaki kovuğa bakmaya gitti. Doğru tahmin etmişti. Bazı parlak cisimler bulmuştu burada. Kendilerine ait  olmadığına inandığı bazı metal parçaları, birkaç kola kapağı, bir parça kırık ayna, bir adet ucu kırık anahtar, bir iki adet yılbaşı süsü gibi şeylerdi bunlar. Nereden bulup getirmişse bunları buraya saklamayı uygun bulmuştu heralde. Kemal abi, karganın bütün getirdiklerini toplayıp, yerine bir iki parça kömür bırakarak, oradan ayrıldı.

Veee işte sabah olmuştu.

Büyük bir heyecenla, erkenden uyandı. Pembeyi de uyandırdı ve çok sessiz olması için uyardı. Parmak uclarına basarak dolaştılar evlerinde ve tül perde arkasından gözlem yapmaya devam ettiler. Gak geldi. Dolandı, bakındı gitti. O gün hiçbirşey olmadı.

Ertesi gün de, birşey olmadı.

Gak, meşguldü. Pek az dolaştı bahçelerinde.

Üçüncü gün, kıyamet koptu. Özenle sakladıklarının yerinde kömür parçalarını bulmuş olan karga, çığlık çığlığa bağırıyor, gaklıyor, kedilere, tavuklara sataşıyor, gagalıyor huzursuz ediyordu. Bahçede savaş vardı. Kemal abi ve karısı gülerek izlediler bu hareketliliği.

Bir süre sonra, bahçeye sessizllik hakim oldu. Belli ki Gak çok üzülmüş ve yorulmuştu. Badem ağacının en tepesine konmuş. Öylece sessizce oturmuştu.

Kemal abi, büyük bir zevkle “Pembe hade yap gahveleri da asmanın altına getir orada içelim” dedi. Şapkasını alıp çıktı bahçeye oturdu. Bir iki dakika içinde eşi de kahve, su ve bir iki dilim hellimli koyduğu tepsi ile geldi. Zevkle oturup kahvelerini yudumlayacak huzur bulacak zafer elde ettikleri savaşı kutlayacaklardı ki Kemal abi eline aldığı fincana düşen kömür parçasıyla irkildi. İş bununla da bitmedi. Karga bir iki parça kömürü daha getirip kafalarına bırakıp gaklayarak asmanın talvarına kondu. Onu bir türlü kovamadılar. Onlar gitmesi için birşeyler attıkça o da gakladı bağırdı çağırdı.

O günden sonra Gak istediğinde geldi istemediğinde gitti. İki yıldır birlikte yaşıyorlar.  Her ne kadar bahçeden meyve dışında birşey çalamıyorsa da önceden çalmış oldukları da ortaya çıkarılamadı. 

Alıştılar artık.

Zamanla, sadece Kemal abi  ve Gak’ın bildiği bir sebepten ötürü  mahalledeki birçok ev bahçesine  güvenlik kamerası taktırdı.

 

Akile Emirzade

28 Ocak 2021